συχνεσ ερωτησεισ

Τα νεογιλά δόντια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με την ίδια σοβαρότητα με αυτή των μονίμων γιατί ένα υγιές παιδικό στόμα είναι η βάση για υγιή μόνιμα δόντια. Τα νεογιλά δόντια είναι απαραίτητα για την μάσηση της τροφής, για την ορθή ομιλία, διατηρούν το χώρο και αποτελούν οδηγό συνήθως για την ανατολή των μόνιμων δοντιών (άρα και αποφυγή ορθοδοντικών προβλημάτων) και δίνουν σχήμα στο πρόσωπο και το χαμόγελο του παιδιού. Τα χαλασμένα παιδικά δόντια είναι ευκολότερο να πονέσουν λόγω της μικρής απόστασης από την εξωτερική επιφάνεια του δοντιού με το νεύρο, δυσκολότερο να σφραγιστούν και οδηγούν εύκολα σε φλεγμονές και αποστήματα που μπορεί να επηρεάσουν το μόνιμα δόντια αλλά και την συνολική υγεία του παιδιού.

Οι τραυματισμοί σε νεογιλά και μόνιμα δόντια είναι αρκετά συχνοί σε μικρές ηλικίες. Τα πιο συχνά είδη είναι το -Σπάσιμο των δοντιών : αν βρεθεί το κομμάτι φυλάσσεται σε καθαρό νερό ή φυσιολογικό ορό και επικοινωνούμε με τον παιδοδοντίατρο όπου είτε θα κολλήσει το κομμάτι πάνω στο δόντι ή θα το αντικαταστήσει με ειδικά υλικά ανάλογα με την περίπτωση.

-Εξαγωγή του δοντιού : αν βγει ολόκληρο το δόντι και είναι νεογιλό τότε το πετάμε καθώς δεν έχει κάποια αξία αν όμως είναι μόνιμο το περισυλλέγουμε προσεκτικά χωρίς να ακουμπήσουμε την ρίζα και το τοποθετούμε σε κρύο γάλα όπου ο παιδοψυχίατρος ανάλογα την περίπτωση και τις πιθανότητες επιτυχίας μπορεί να το επανατοποθετήσει ή όχι.

-Εμφύσηση : το δόντι υπάρχει πιθανότητα να σφηνώσει μέσα στο ούλο/κόκκαλο, εμφανισιακά θα φαίνεται μικρότερο καθώς κομμάτι του θα έχει εισχωρήσει στο ούλο και ο οδοντίατρος μπορεί να το επαναφέρει στην θέση του ή συνήθως να το αφήσει ως έχει και να το παρακολουθήσει.

-Κινητικότητα: το πιο συχνό είναι να παρατηρηθεί μία μικρή έως μεγάλη κινητικότητα στα δόντια που χτύπησαν , σε αυτή την περίπτωση δεν επεμβαίνουμε και αφήνουμε την φλεγμονή και την κινητικότητα να μειωθεί σταδιακά από μόνη της .

-Γενικά τα τραυματισμένα δόντια χρειάζονται παρακολούθησή γιατί ακόμη και μετά από μία επιτυχημένη παρέμβαση ο οργανισμός ενδέχεται να νεκρώσει το νεύρο στο δόντι(να μαυρίσει) ή να αντιδράσει με κάποια φλεγμονή (απόστημα).

Η πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο μπορεί να γίνει από την νεαρή ηλικία των 12 μηνών, καθώς τα πρώτα δοντάκια βγαίνουν από έξι μηνών. Καλό θα είναι οι νέοι γονείς να επισκέπτονται τον παιδοδοντίατρο ώστε να ενημερωθούν σχετικά με την πρόληψη της τερηδόνας και ουλίτιδας, τα προβλήματα μίας κακής διατροφής, για την ανατολή και διάπλαση των μονίμων δοντιών, την αντιμετώπιση ενός τραύματος, τις κακές συνήθειες όπως η πιπίλα, η απομύζηση του δαχτύλου, ο παρατεταμένος θηλασμός και άλλα πολλά. Φροντίζουμε η πρώτη επίσκεψη να είναι μία ευχάριστη εμπειρία σε ένα κατάλληλο περιβάλλον χωρίς προκαταλήψεις για “ενέσεις” “πόνο”, αφήνοντας τον εξειδικευμένο παιδοοδοντίατρο να χειριστεί την ορολογία και τον τρόπο έτσι ώστε να δημιουργηθεί μία ευχάριστη ανάμνηση για την υπόλοιπη ζωή του παιδιού. Αρκεί μόνο να έχει προηγηθεί ένα καλό βούρτσισμα και μία ευχάριστη διάθεση.

Τα πρώτα δόντια αρχίζουν να εμφανίζονται ανάμεσα στον 6ο και 8ο μήνα και συνεχίζουν μέχρι το 3ο έτος όπου βγαίνουν και τα 20. Kάποια παιδιά μπορεί να ξεκινήσουν νωρίτερα ή λίγο αργότερα τις αλλαγές, γεγονός που είναι φυσιολογικό μέσα σε κάποια πλαίσια. Κατά την ανατολή των δοντιών είναι φυσιολογικές κάποιες ενοχλήσεις όπως διογκωμένα κόκκινα ούλα, δυσκολία στην μάσηση, ανορεξία, αυξημένη παραγωγή σάλιου ή και λίγο πόνος. Τα συμπτώματα αυτά είναι παροδικά. Αν κάποια από αυτά επιμένουν ή υπάρχουν κι άλλα συμπτώματα απευθυνθείτε στον οδοντίατρό σας. Φροντίδα: Από τα πρώτα κιόλας δόντια πρέπει να αρχίσει το βούρτσισμα με ειδικές μικρές οδοντόβουρτσες τουλάχιστον μία φορά την ημέρα και με ειδικές οδοντόκρεμες (0-12μηνών 0ppmF, 12-36μηνών 500ppmF, 3-6ετών 1000ppmF, 6+ ετών 1450ppmF) σε ποσότητα όσο ένα μπιζέλι και με προσοχή να μην την καταπίνει.

Ο κατά βούληση θηλασμός και το μπιμπερό πρέπει να διακόπτεται μετά τους 12 μήνες καθώς το γάλα περιέχει σάκχαρα και η συνεχής παρουσία του μέσα στο στόμα οδηγεί σε τερηδονισμό των δοντιών από πολύ μικρή ηλικία, γεγονός που καθιστά πάρα πολύ δύσκολη τη θεραπεία του δοντιού σε απλό οδοντιατρικό περιβάλλον λόγω έλλειψης συνεργασίας του παιδιού. Τέλος μετά το πέρας του θηλασμού η παρατεταμένη χρήση πιπίλας ή ‘δάχτυλου’ μπορεί να οδηγήσει σε πεταχτά δόντια, χασμοδοντία (κενό μεταξύ των πάνω και κάτω δοντιών), σε προεξέχουσα ή στενή γνάθος. Για αυτό πρέπει να οι γονείς θα πρέπει να  απαγορεύσουν τη χρήση πιπίλας. Απαραίτητη είναι και η επίσκεψη σε ένα παιδοδοντίατρο, ο οποίος θα ενημερώσει το ίδιο το παιδί για αυτή την κακή “παιδιάστικη” συμπεριφορά.

Ένα από τα πιο συχνά φαινόμενα των τελευταίων ετών στα δόντια των παιδιών είναι τα ορθοδοντικά προβλήτα, κάποια από τα αίτια είναι η κληρονομικότητα , η πρόωρη απώλεια δοντιών, η κακές συνήθειες(πιπίλα, δάχτυλο, κακή διατροφή).

Η αντιμετώπιση ανάλογα με την σοβαρότητα μπορεί να γίνει είτε από τον παιδοδοντίατρο ή από εξειδικευμένο ορθοδοντικό. Οι πιο συχνές μεθόδου είναι η χρήση ορθοδοντικού μηχανήματος (μασελάκι), κολλητά σιδεράκια ή αόρατοι ορθοδοντικοί νάρθηκες (invisalign) αναλόγως την περίπτωση. Μία πρώτη επίσκεψη για αξιολόγηση μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συνήθως οι θεραπείες ξεκινάνε μετά την ηλικία των 8-9 ετών.

Έρχεται σύντομα.

Έρχεται σύντομα.

Έρχεται σύντομα.

Έρχεται σύντομα.

Έρχεται σύντομα.